God wil niets

Als ik met de wichelroede op pad ben, ontmoet ik niet zelden bijzondere mensen. En niet zelden levert dat verrassende gesprekken op. Zo ook op een zonnige doordeweekse dag toen ik een broeder ontmoette nabij een mooie krachtplaats. We raakten in gesprek over die plek. Ik nodigde hem uit om de onzichtbare aanwezige energie aldaar lijfelijk te ervaren. Hij ging op mijn uitnodiging in en dat leverde hem een bijzondere ervaring op.

Bezinnen
Ons gesprek ging verder over bezinnen en over bezinningswandelingen die ik wilde gaan organiseren. Hij vroeg wat zo'n wandeling inhield, maar op dat moment wist ik dat nog niet. Ik was in verwarring geraakt door de Dikke Van Dale. Die vertelde namelijk dat bezinnen ging over nadenken en overdenken. Voor mij heeft dat weinig met bezinnen te maken, dus ik bleef op mijn honger zitten wat bezinnen nou precies inhield. De broeder bracht inzicht. Hij vertelde dat in het Duits bezinnen iets heel anders betekende, namelijk met al je zintuigen waarnemen. Dat begreep ik wel.

Zien, horen, ruiken, proeven, voelen. Natuurlijk is iedereen bekend met het waarnemen via de zintuigen van alles buiten ons. Innerlijk waarnemen is wat minder bekend en toch doen we het allemaal. Onze besluitvorming is niet alleen gebaseerd op onze gedachten, maar ook op wat we (ongemerkt) innerlijk waarnemen. En juist wanneer de antwoorden niet meer in ons hoofd te vinden zijn, wordt de innerlijke waarneming steeds belangrijker. Daar liggen de antwoorden (of lagen ze altijd al). Be-zin-nen dus.

God wil niets, God is
Ons gesprek ging verder over religie. Wat hij toen vertelde, ging mijn hart sneller van kloppen. Hij vertelde dat hij moeite had als mensen spraken over God die iets wil. 'God die iets wil, is een menselijke gedachte, een personificatie van God. Kijk eens om je heen. De natuur, het groen, de mensen. Dat is God. God zit in ieder van ons. God wil niets, God is.'

Ik wist exact wat hij bedoelde. Als ik om 6:00 uur 's ochtends in mijn ééntje midden op de hei sta en de zon zie opkomen, dan ervaar ik een gevoel van geluk wat niet te evenaren is. Bijna 150 jaar geleden wist Vincent van Gogh, opgegroeid in een religieuze familie, dit gevoel ook al te vatten. Hij schreef aan zijn broer Theo: 'Gevoel, zelfs fijn gevoel, voor de schoonheden in de natuur is niet hetzelfde als godsdienstig gevoel; hoewel ik geloof dat deze twee na met elkaar in verband staan.'

Wat de broeder me duidelijk maakte, was dat religie, natuurbeleving en spiritualiteit in essentie hetzelfde zijn. Mijn ontmoeting met de broeder voelde alsof abdijmuren en daarmee dogmatische kaders even verpulverd werden. De stilte in hem en in mij, maar ook onze werelden waren hetzelfde. Samen genieten van de natuur en ontdekken dat je beide God ontmoet.

Bezinningswandeling
Deze inspirerende ontmoeting vormde mijn bezinningswandeling. Tijdens de bezinningswandelingen gaan we de stilte ontmoeten. In de natuur en in onszelf. Ik ga je op een uitnodigende manier innerlijk laten waarnemen met al je zintuigen. We gaan God beleven, maar dan ontdaan van dogmatische religieuze kaders. Maar bovenal gaan we genieten, want God wil niets. God is.