Over rouw, tijdloosheid, nabijheid en troost
Stilletjes aan kruipt oktober vooruit en zie ik aan de horizon het einde van de maand verschijnen. De periode van eind oktober en begin november is samen met kerst en de zomerzonnewende één van de meest bijzondere periodes van het jaar. Van oudsher worden in deze periode overledenen herdacht, geëerd en wordt zelfs het feest van de doden gevierd.
Het is niet toevallig dat men juist in deze periode aandacht schenkt aan overgang en de dood. Er wordt gezegd dat in deze periode de sluiers tussen hier en daar flinterdun zijn. Onze wereld en die van de overledenen komen wat dichterbij elkaar. Geen wonder dat oude natuurvolkeren in deze periode herdachten en feesten vierden. Zij wisten dat namelijk en voelden dat feilloos aan. Zij grepen de naderende en subtiele nabijheid aan voor zingeving, beleving, troost en contact.

Feesten die gevierd worden
- Samhain: Keltisch Nieuwjaar & viering dat de grens tussen hier en daar dunner was - 31 oktober vanaf zonsondergang
- Halloween: de avond voor Allerheiligen met Keltische roots - 31 oktober vanaf zonsondergang
- Allerheiligen: christelijke verering en herdenking van alle heiligen - 1 november
- Allerzielen: christelijke herdenking van alle (gelovige) overledenen - 2 november
- Dia de los muertos: Mexicaans feest van de doden - 2 november
Door de eeuwen heen, van natuurvolk, de kerstening naar de huidige ontkerkelijking, zijn we veel rituelen verloren. Of liever gezegd: we zijn de betekenis of, nog beter ... wàt een ritueel voor betekenis kàn hebben, verloren. En dat is meer dan jammer!
Zeker bij situaties waarbij woorden tekort schieten. Rituelen kunnen bijvoorbeeld bij rouw erg waardevol zijn. Ze kunnen voorbij alle woorden gaan en troost bieden in het ongesprokene en de diepte van de pijn. Rituelen kunnen, mits gedaan in goede verbinding en in alle rust, denkkaders opentrekken, grensoverstijgend zijn, het bewustzijn subtiel verruimen en synchroniciteit veroorzaken. En dan, dan ervaar je troost. Dan ontmoet je kracht en soms ontmoet je nog veel meer.
Rituelen na het verlies van mijn vader
Na het overlijden van mijn vader deed ik diverse rituelen. Het eerste was 7 dagen na zijn overlijden. In een heel klein gezelschap in alle rust rondom hem werkte ik met het medicijnwiel. Een eeuwenoud concept van Kelten en Sjamanen. Het bleek het meest mooie en helende moment te zijn in de moeilijke periode dat we afscheid van hem namen. De toevalligheden die toen ontstonden vielen iedereen op. Ook degenen die spiritualiteit op een andere manier beleefden, stootten mij aan en vroegen: 'wat is hier gebeurd?!'. We konden niet anders dan concluderen dat we eventjes buiten tijd en werkelijkheid gegaan waren. Een tijdloos moment waarin zowel wij als hij mochten helen.
Ook keerde ik terug naar de plek waar ik het nieuws kreeg dat mijn vader overleden was. De plek waar ik buikpijn van kreeg als ik er aan terugdacht. Ook daar deed ik een ritueel en gebruikte ik een natuurmandala. Om mezelf te helen en om de plek te helen. Ook daar vonden er toevalligheden plaats en liet synchroniciteit mij verbazen. Na het ritueel wilde ik verder wandelen, maar plots hoorde ik geritsel. Nee, dat zou te toevallig zijn, maar jawel … Er staken twee reetjes over. Het tweede reetje stopte en bleef midden op het pad staan. Een doorgaand pad waar altijd mensen wandelen en fietsen. Opeens was het daar stil. Niemand te zien. Alleen zij (of was het hij?) en ik. Het was alsof we alleen op de wereld waren. We keken elkaar diep in de ogen. Het leek uren te duren. Ook hier ging ik even buiten tijd en werkelijkheid. Met een grote glimlach vervolgde ik mijn pad. Rijker, warmer en vervuld.
Het is de tijdloosheid waarin 'daar' meer nabij kan komen. Waarin je kunt ervaren dat je niet alleen bent en de dood niet het einde is. Waar het aardse stopt, ontstaat een subtiele verbinding. Dat gewaar worden kan troostend en verrijkend werken tijdens rouw om een overleden dierbare. Het kan je opvattingen over de dood en de kijk op het leven voorgoed veranderen.
Wil je ook de troostende werking van rituelen ervaren?
Denk, voel of hoop je dat er meer is, maar weet je niet hoe je dat verder te kunt gaan ontdekken?
Heb je recent of langer geleden een dierbare verloren en zou je graag op een bijzondere manier willen stilstaan bij jullie verbinding?
Tijdens Samhain, Allerheiligen en Allerzielen organiseer ik twee workshops.
Op 1 november 'Magisch medicijnwiel tijdens Samhain' met een iets ruimer concept over overledenen, begidsing en engelen.
Op 2 november 'De verbindende kracht van een natuurmandala' waarin het echt gaat om onszelf en onze overleden dierbaren.
Voel je je aangesproken? Wees welkom!
Reactie schrijven