Bomen hebben Wifi nodig!

Laatst lag bij ons de Wifi er uit. En kon mijn telefoon tevens geen enkel mobiele netwerk vinden. Tot mijn grote frustratie én verbazing kwam ik er achter hoe zeer tele- en datacommunicatie in mijn leven verweven is. Nu bezorg ik mezelf wel vaker van die verbindingsloze momentjes. Heerlijk is dat. Maar dit was een, door providers, opgelegde digitale detox.

Die afhankelijkheid van nullen en ééntjes ... pff, ik wil dit eigenlijk niet, maar kan stiekem ook niet meer zonder. Wanneer had jij dat voor het laatst? Zo'n gedwongen Wifi-loze periode. En wat deed dat met je?
 

Ik besloot het kippenhok te gaan schoonmaken. Wifi-loos stront scheppen. Terug naar de eenvoud van het leven. Maar die dag zat mijn hoofd vol. Ik kwam het kippenhok uitgelopen en zag mijn auto staan. De APK! Ik moest de garage nog bellen. Ik pakte mijn telefoon, wilde het nummer opzoeken, maar ohja ... geen signaal. Inmiddels was het zonnetje achter de grijze wolken verdwenen. De was hing buiten. Ff Buienrader checken of ik hem kon laten hangen of niet. De enige info die ik kreeg, was de vriendelijke melding dat ik offline was. Diepe zucht. Ben ik nou echt zo afhankelijk geworden van data? Ik had ook gewoon naar mijn kippen kunnen kijken. Zij zijn namelijk stuk voor stuk een kakelende Buienradar op pootjes en geven met hun gedrag feilloos aan of het gaat regenen. Met wat kippen om me heen ging ik verder met het hok. Mijn gedachten dwaalden weer af en opeens bedacht ik me dat ik nog een vriendin moest berichten. Gauw via WhatsApp. Ik verstuurde een berichtje, maar het leidde tot niets. Geen blauwe vinkjes, geen dubbele en zelfs geen enkele. NO SIGNAL. Hoe vaak zou ik dat machientje nog zinloos in mijn handen hebben om vervolgens keer op keer te zien geen verbinding te hebben met de rest van de wereld!
Ongelooflijk, geen leven zonder Wifi, zo lijkt het.
Herkenbaar?

Nou ... dat gevoel...
Niet alleen mensen hebben dit frustrerende gevoel wanneer ze beseffen niet meer te kunnen communiceren op een manier die ze gewend zijn. Ook bomen kennen dat gevoel. En daar kwam ik vorige week achter.

 

Ik bracht mijn zoon naar school en draaide een weg in welke ik goed ken. Tranen sprongen in mijn ogen en een gevoel van ontreddering viel over me heen. Wat was hier aan de hand? Alles leek hetzelfde. Toen zag ik de bomen. Ze stonden er anders bij. Treurig, zoekend, leek het wel. Ik reed wat verder en zag dat er werkzaamheden waren. De bomen verderop waren omwikkeld met hout ter bescherming tegen het grof materieel. Dat materieel was de grond rondom de bomen aan het weghalen. En dat was het probleemze hadden de Wifi kapot getrokken. Bomen hebben echter Wifi nodig!

 

Een boom leeft en is meer dan kruin met stam. Een belangrijk deel van de boom zit onder de grond. Hij leeft niet solitair, maar in een gemeenschap. Hij verbindt zich met andere bomen en communiceert. Ze informeren elkaar over bijvoorbeeld belagers én verdelen  voedingsstoffen. Die verbinding gaan ze onder andere aan via een schimmelnetwerk onder de grond. Ook wel het 'wood wide web' genoemd. Haal je de grond rondom die bomen weg, dan breng je schade toe aan dat netwerk. En dan ligt Wifi plat. Zonder die verbinding, geen leven. Ook bij bomen dus. Of eigenlijk is dat voor bomen veel erger. Want wij kunnen ons ook zonder Wifi verbinden. Echt? Ja echt! We doen het alleen te weinig. En als we die Wifi dan echt nodig hebben, hebben Ziggo en Telenet het vaak snel weer werkend. Maar in de natuur gaat dat veel trager. Daar duurt het tijdje voordat de Wifi weer optimaal werkt. En tot die tijd sta je er als boom alleen voor.


NO SIGNAL

 

Het is weer ik

En niet meer wij

 

Stil verdriet

Maar hoorbaar voor mij

 

 

 

 

 

 

© Tekst: Natascha Rens


Geïnspireerd geraakt door mijn blog?

Laat hier je gegevens achter en ik stuur je af en toe wat inspiratie en nieuwtjes.
Genoeg geïnspireerd? Uitschrijven kan altijd via een link onderaan iedere mail.

Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Paul (dinsdag, 30 oktober 2018 20:34)

    Heel herkenbaar Natascha. Soms verlangen wij ook terug naar de tijd zonder wifi, zonder mobiel netwerk. Dan pakte je de ouderwetse telefoon om te vragen hoe het met iemand gaat, en was het niet zo dat je al door Facebook wist wat de laatste zomerbestemming was geweest. En kon je aan het eind van het telefoontje zeggen van "wat heb jij het leuk gehad" zonder op een digitaal duimpje te hoeven klikken.
    Tuurlijk, het heeft ook voordelen, maar we vergeten maar al te vaak dat het ook anders kan.
    Ik heb jouw blog net met interesse kunnen lezen via ons huis wifi netwerk.

    Groetjes,
    Paul