Precies een jaar geleden organiseerde ik mijn allereerste workshop. De weg er naar toe was er één met hobbels, maar het was iets wat ik MOEST doen. Van mezelf, voor de wereld. Toegegeven, dit
klinkt wat theatraal, maar dat was het niet. Het was een vuurtje in mij wat brandde. Een passie welke ik zo graag wilde delen. Ik wilde mensen namelijk de natuur laten (her)ontdekken. Ik
wilde ze echt contact laten maken met de natuur. Ik had alleen één probleem: ik durfde niet.
Ik was vaak in de natuur te vinden. Met een pendel, een wichelroede of gewoon één met de stilte. Ik zag veel, voelde nog meer en snapte gewoonweg niet dat 'anderen' dat niet
zagen. Vele wandelaars en natuurliefhebbers die in een gestaag tempo door het bos liepen en voorbij gingen aan de bijzondere plekken die ik opmerkte. Ik verwonderde er mezelf over.
En er was meer. Die plekken verborgen oude natuurwijsheden. Ik kon bijzondere waarnemingen koppelen aan gefundeerde theorie en hierdoor bijvoorbeeld het zogenoemde boomknuffelen uit de
zweverigheid halen.
Ik schreef drie maal dezelfde workshop. Toen ik dat in de gaten had, klapte ik mijn laptop dicht. Ik moest maar eens in actie komen. Een aankondiging voor een workshop volgde. Welgeteld één
minuut later had ik de eerste inschrijving binnen. Van een goede vriendin. Ze wist van mijn onzekerheid, van mijn do's en vooral mijn don'ts. Maar bovenal kende ze ook mijn ontembare passie. Ze
schreef zich dus in voor die workshop en sloot haar inschrijving af met een opmerking gevolgd met zo'n smiley die zijn tong uitstak ...
JUST MADE SURE YOU WILL HAVE TO DO THIS NOW ... PUNT ;-P
'Wat doe je nou?!', appte ik haar. Ik kon haar wel wat aandoen!
'Oh, niks bijzonders. Gewoon ff gezorgd dat jij die workshop gaat doen.'
Ik was er op dat moment nog niet uit of ik haar dankbaar moest zijn of niet. Mijn hemel, nu moest ik!
Een jaar geleden, het was een uurtje of 9 in de ochtend, stapte ik in de auto om naar het bos te gaan. Ik mocht daar 6 deelnemers verwelkomen voor mijn allereerste energetische workshop. Mijn
hart bonkte in mijn keel. Wat een zenuwen. Maar ik had een verhaal te vertellen. Ik had een missie. En ik ging er voor.
Nu een jaar later heb ik verschillende wandelingen, workshops en reisjes georganiseerd. Mijn missie is grootser geworden en ging tegelijkertijd terug naar de essentie. Wat begon met 'terug
contact maken met de natuur', ontvouwde zich in een 'ontmoet de natuur in jezelf'. Ik zag namelijk dat bij iedere deelnemer wel iets aangeraakt werd in henzelf. Alsof er iets
wakker gemaakt werd. Een herkenning, een verwondering, een sparkle. Zelfvertrouwen wat grootser werd en zelfs inzichten in levensvraagstukken. Gewoon simpelweg door ongedwongen contact te maken
met de natuur. En vergeten kennis van oude natuurvolkeren kregen weer woorden.
Ik kijk terug op een jaar met mooie momenten. Van een glimlach op iemands gezicht, een verwondering in de ogen tot een innige omhelzing van mensen die niet wisten dat ze dit
überhaupt konden ervaren. Laatst nog in Brugge viel iemand me geëmotioneerd in de armen. Ze bedankte me voor de bijzondere ervaring die ze zojuist beleefd had en vertelde me dat ze er nooit in
geloofd had. Simpelweg door mijn passie en verwondering te delen met anderen, (her)ontdekken zij de natuur in zichzelf en zetten hiermee een stapje in hun eigen persoonlijke ontwikkeling. Ik ben
erg dankbaar dat ik dit mag doen en mag zien gebeuren.
En die vriendin met haar tong-uitstekende smiley ... she just made sure I did it!
And still do.
♥
Ga jij mee op wandeling? Op 3 november organiseer ik de workshop waar het allemaal mee begon: Energetische Exploratie van de Oude Buisse Heide. Het zal de laatste zijn van dit jaar in verband met de dalende temperaturen. Ga mee. Het avontuur wacht ...
Reactie schrijven